ΠΕΤΡΑ

Θέση-Κλίμα: Βρίσκεται στο τέλος της κοιλάδας του ποταμού Ατσά. στην ανατολική πλευρά του.  Έχει υψόμετρο 170m και βροχόπτωση 315mm. Το κλίμα είναι ήπιο το χειμώνα και σχετικά θερμό το καλοκαίρι

Κάτοικοι:

1911:     574

1946:   1120

1960:   1034   (971 Ελληνοκύπριοι και 63 Τουρκοκύπριοι)

1973:     910   (όλοι Ελληνοκύπριοι)

1992:   Έχει σχεδόν ισοπεδωθεί από τα τουρκικά στρατεύματα

Το χωριό βρίσκεται κοντά στα μεταλλεία της Φουκάσας, του Μαυροβουνίου και Απλικιού. Σ΄ αυτά οφείλεται σε σημαντικό βαθμό η πληθυσμιακή του ακμή. Οι πλείστοι κάτοικοί του ήταν εργάτες των μεταλλείων αυτών.

Από το 1974 η Πέτρα κατέχεται από τα Τουρκικά στρατεύματα, τα οποία την έχουν κηρύξει στρατιωτική ζώνη.

Ονομασία: Κατά τη Φραγκοκρατία, επί των ημερών του βασιλιά Πέτρου Β΄, ήταν φέουδο που ανήκε στον ευγενή Thibald Belfarage. Σε παλιούς χάρτες σημειώνεται ως Petra ή Petres.  Το χωριό φαίνεται να πήρε το όνομά του από τις πολλές πέτρες (κροκάλες) που υπήρχαν στο έδαφός του ως αποτέλεσμα των προσχώσεων σε παλιές γεωλογικές εποχές.

Ασχολίες: Γεωργία, κτηνοτροφία, εργάτες.

Γεωργία: Η γεωργία είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη γιατί τροφοδοτείται από δυο μικρά φράγματα που κατασκευάστηκαν στην κοιλάδα του ποταμού Ατσά. Παράγει πολλά εσπεριδοειδή, φρούτα και λαχανικά.

Κτηνοτροφία: Αρκετά αιγοπρόβατα και κοτόπουλα

Εκκλησίες: Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Μερικοί παλιοί συγγραφείς ισχυρίζονται πως έξι εικόνες της εκκλησίας αυτής προέρχονται από την εκκλησία της Ασίνου.

Στην Πέτρα υπήρχε και μικρό τζαμί, που παλαιότερα ήταν εκκλησία είτε του Σωτήρος είτε του αγίου Βασιλείου.

Εκπαίδευση: Κατά το τέλος της Τουρκοκρατίας δίδασκε τα «κοινά γράμματα» στην Πέτρα ο Παπά-Κυριακός Ευθυμίου. Το 1875 ιδρύθηκε δημοτικό σχολείο με δάσκαλο το Λεωνίδα Μαχλουζαρίδη. Αυτόν διαδέχτηκαν δάσκαλοι από την οικογένεια Κυριακίδη, ένας από τους οποίους, ο Κλέαρχος, διετέλεσε για λίγο διευθυντής της Ελληνικής Πρακτικής Σχολής στην Ευρύχου που μετονομάστηκε αργότερα Ελληνικό Γυμνάσιο Σολέας. Μεγάλη ώθηση στα γράμματα, αλλά και σε άλλα κοινωφελή έργα της Πέτρας, έδωσε ο μεγάλος ευεργέτης Αναστάσιος Λεβέντης, που καταγόταν από την κοινότητα αυτή.

Το δημοτικό σχολείο της κοινότητας είχε το 1974 109 μαθητές.

Από το βιβλίο "ΣΟΛΙΑ, παρελθόν, παρόν, μέλλον" του Ανδρέα Χρυσάνθου