ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΑΓΙΔΗΣ

1945-2013

Ο Ανδρέας Παναγίδης γεννήθηκε στα Σπήλια το 1945. Ήταν το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά του Κυριάκου Παναγίδη και της Μαρικούς Μιχαήλη Μπαλιά. Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Σπηλιών και στη συνέχεια στο Γυμνάσιο Αγρού. Από μικρός, ο Αντρέας, είχε μεγάλη αγάπη προς τη φύση γι’ αυτό του άρεσε να εργάζεται στα περιβόλια της οικογένειας και αργότερα στο δασονομείο ως εργάτης. Αυτό τον ώθησε, μετά την υπηρεσία του στην Εθνοφρουρά να φοιτήσει στο Δασικό Κολλέγιο. Ως μαθητής και φοιτητής είχε άριστες επιδόσεις.

Μετά το πέρας των σπουδών του, ο Αντρέας προσλήφθηκε στο Δασονομείο και υπηρέτησε αρχικά στην Πάφο, μετά στην περιοχή Τροόδους και τελικά στην περιοχή Λευκωσίας. Ανέβηκε μέχρι τις ψηλές θέσεις της υπηρεσίας του. Ήταν άνθρωπος αφιερωμένος στο καθήκον και γι’ αυτό έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης.

Το 1978 παντρεύτηκε τη Μαρία Πέτρου, πρόσφυγα από τον Καραβά και καθηγήτρια των Οικοκυρικών, με την οποία εγκαταστάθηκε στη Λευκωσία και έκαναν τέσσερα παιδιά. Ευτύχισε να δει τρία από τα παιδιά του να τελειώνουν τις πανεπιστημιακές τους σπουδές και να αποκαθίστανται επαγγελματικά. Πάντρεψε τις δυο μεγαλύτερες θυγατέρες του και πρόλαβε να χαρεί ένα εγγονάκι που φέρει το όνομά του.Ο Αντρέας έφυγε πρόωρα στα 68 του χρόνια μετά από αναπάντεχη επιπλοκή της υγείας του.

Ο Αντρέας Παναγίδης ήταν εργατικότατος και πολυτάλαντος. Αγαπούσε τα περιβόλια, τους κήπους το δάσος, το σπίτι του και τα φρόντιζε όλα με πάθος. Το μεγαλύτερό του πάθος, όμως,  ήταν η οικογένειά του για την οποία φρόντιζε να μην της λείψει τίποτε. Γι αυτό φρόντισε να αποκαταστήσει καλά τα παιδιά του.

Ο Αντρέας φρόντιζε επίσης πολύ τους γονείς και τα αδέλφια του. Ήταν συνεχώς δίπλα τους στη δουλειά, στις χαρές και τις λύπες όχι μόνο τις δικές τους αλλά και των παιδιών τους. Σήκωσε το βάρος του πρόωρου χαμού του αδελφού του και της αδελφής του και περιέθαλψε με πολλή αγάπη τους γέροντες γονείς του.

Αγαπούσε πολύ το ποδόσφαιρο γι΄ αυτό από μικρός  έγινε μέλος της ομάδας του αθλητικού συλλόγου ΑΡΗ της κοινότητάς του. Έπαιξε ποδόσφαιρο για πάρα πολλά χρόνια και διακρίθηκε ως αμυντικός. Την ίδια εποχή συμπαίκτης του, αλλά επιθετικός ήταν ο κατά δυο χρόνια μεγαλύτερος αδελφός του και επίσης σπουδαίος παίκτης Μιχαλάκης. Συμπαίκτες του ήσαν επίσης πολλά ξαδέλφια του και δυο θείοι του!

Ο Ανδρέας ήταν άνθρωπος της προσφοράς. Υπήρξε για χρόνια μέλος του Συμβουλίου του ΑΡΗ. Ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Αποδήμων των Σπηλιών-Κουρδάλων και μέλος του Διοικητικού του Συμβουλίου για χρόνια. Σε όλες τις εκδηλώσεις των δυο συλλόγων ή της εκκλησίας του χωριού του δήλωνε πάντα παρών. Για πάρα πολλά χρόνια ήταν επίσης εθελοντής αιμοδότης.

Ο Παναγίδης ή ο Ρίκκος όπως πολλοί τον φώναζαν ήταν πρόσχαρος άνθρωπος και το πρόσωπό του φωτιζόταν από ένα εγκάρδιο χαμόγελο. Ήταν άνθρωπος της παρέας, του χιούμορ, του καλού φαγητού και της διασκέδασης. Σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις συγγενών, φίλων και γνωστών δήλωνε παρών από τους πρώτους και έφευγε σταθερά με τους τελευταίους. Αν τον καλούσες να βοηθήσει δεν έλεγε ποτέ όχι, συνήθως δε αυθόρμητα ανακατευόταν στην οργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων με πολλή χαρά.

Ο χαρακτήρας του ήταν η αιτία να αποκτήσει σε όλους τις γωνιές της Κύπρου όπου υπηρέτησε πιστούς φίλους και κουμπάρους. Είχε τουλάχιστον πέντε βαφτιστικά τα οποία φρόντιζε σαν παιδιά του. Η ονομαστική του γιορτή, τα βαφτίσια, γενέθλια, αρραβώνες και γάμοι των παιδιών του ήταν γεγονότα μεγάλης σημασίας γι αυτόν και αφορμή συγγενείς, κουμπάροι, φίλοι και γνωστοί να βρεθούν στο πλουσιότατο τραπέζι του και να διασκεδάσουν τουλάχιστον μέχρι τα μεσάνυκτα.

Αντρέα Παναγίδη, καλέ μου φίλε και κουμπάρε, σταθερέ συμπαραστάτη σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου, πώς να μην κλάψω για τον πρόωρο χαμό σου. Εσύ ήσουν για μένα κάτι παραπάνω από αδελφός. Ήσουν ένας φύλακας άγγελος με ανθρώπινο σώμα.

Συλλυπούμαι θερμά την οικογένειά σου  και θα κάνω ό,τι μπορώ και ό,τι μου επιτρέπεται γι’αυτήν.

Αιωνία σου η μνήμη!

Ανδρέας Χρυσάνθου

17/12/2013