ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

1. Τίτλος              "ΚΑΡΑΒΑΣ, πονεμένο τραγούδι της προσφυγιάς"

2. Συγγραφέας      Ανδρέας Χρυσάνθου

3. Εκδότης            Παγκύπρια Οργάνωση Πολυτέκνων

4. Έτος έκδοσης    2005

5. Σελίδες             120

6. Τιμή                 10€

7. Πώληση-τηλ.    99 176 839

ΣΕΛΙΔΕΣ ΑΠΌ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

1. Χαιρετισμός Ηγουμένου Κύκκου

2.Πρόλογος

3. Πραξικόπημα

4. Εισβολή

7. Σεριάνι στο σκλαβωμένο Καραβά

ΠΡΟΛΟΓΟΣ  ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Το περιεχόμενο του βιβλίου αυτού δε γράφτηκε με σκοπό να γίνει βιβλίο. Αποτελεί ένα σύνολο κειμένων μου που πολλά δημοσιεύτηκαν, στα πέτρινα χρόνια της προσφυγιάς, στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» από το 1974 μέχρι το 1986  Κεντρικό θέμα των κειμένων αυτών είναι ο καημός της προσφυγιάς. Ο χαμός του σπιτιού, του χωριού, της μισής Κύπρου. Πιο συγκεκριμένα, ο χαμός του δικού μου σπιτιού, του δικού μου χωριού, του Καραβά, δηλαδή, και της δικής μου περιοχής, της Κερύνειας. Διότι ο καημός έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο. Όχι πως οι άλλες περιοχές που χάσαμε μου είναι αδιάφορες. Ο πόνος είναι για κάθε κομμάτι της Κύπρου μας. Όμως τον ντύνεις με την προσωπική σου ιστορία. Έτσι κι εγώ.

Όταν, λοιπόν, τα πρώτα χρόνια της προσφυγιάς έψαχνα κάτι στο οποίο να στηριχτώ ψυχολογικά, να ισορροπήσω, να βρω τον εαυτό μου, αισθανόμουν πρώτα την ανάγκη να εκφραστώ, να πω τον πόνο μου. Δεν είμαι των ρητορειών του καφενέ, δεν είμαι των πολλών λόγων, είμαι μάλλον εσωστρεφής τύπος. Έτσι δοκίμασα το γράψιμο και είδα πως μου έβγαινε. Ήθελα, όμως, να μοιραστώ τον πόνο μου με άλλους ή να τον ενώσω με τον πόνο άλλων. Ιδεολογικά μου πήγαινε ο δημοκρατικός σοσιαλισμός, εκφραστικό όργανο του οποίου ήταν η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», που είχε μάλιστα σελίδα αφιερωμένη στην προσφυγιά. Την τιτλοφορούσε «κι εσύ λαέ βασανισμένε». Έτσι έστελνα τα κείμενά μου στην εφημερίδα αυτή. Από τη δημοσιότητα που τους έδινε και τα εισαγωγικά σχόλια που έκανε, φαινόταν καθαρά πως άρεσαν. Αυτό μου έδωσε κουράγιο και συνέχισα. Κάθε φορά που κατάφερνα να εξωτερικεύσω, έστω και γραπτά, τον πόνο μου ένιωθα καλύτερα, έβρισκα λίγο-λίγο την ισορροπία μου. 

Εν τω μεταξύ το Κυπριακό πήγαινε από απογοήτευση σε απογοήτευση και η επιστροφή φαινόταν ένα όνειρο απατηλό. Κι όμως απρόσμενα, τη Μεγάλη Τετάρτη του 2003, άνοιξε το συρματόπλεγμα κι ο κόσμος, που τον έκαιγε χρόνια τώρα ο πόθος της επιστροφής, όρμησε μέσα από τη χαραμάδα που άνοιξε να πάει να δει τον τόπο του, το σπίτι του.

Πέρασαν 50 μέρες προβληματισμού για το αν έπρεπε ή όχι να πάω κι εγώ σαν τους άλλους στον Καραβά μου, στο σπιτάκι μου. Να δείξω για να μη δείξω διαβατήριο; Θα μπορέσω για δε  θα μπορέσω  να δω τον Άη Γιώργη ρημαγμένο; Θ’ αντέξω για δε θ’ αντέξω να δω το σπίτι μου να κατοικείται από Τούρκο; Τελικά λύγισα και πήγα. Έζησα συγκλονιστικές στιγμές. Τις κατέγραψα για να ξαλαφρώσω.

Ανδρέας Χρυσάνθου

11 Ιουνίου 2004