ΜΑΡΙΚΚΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΔΗ

Επικήδειος 08/08/2012

Κηδεύουμε σήμερα τη Μαρικκού Παναγίδη που πέθανε προχθές πρωί τη μέρα που γιορτάζαμε τη Μεταμόρφωση του Κυρίου, σε ηλικία 94 ετών. Φεύγει δηλαδή πλήρης ημερών.

Η Μαρικκού γεννήθηκε το 1918 στα Σπήλια. Ήταν το δευτερότοκο παιδί της Σοφίας Ζαβλή από τον Πολύστυπο και του Μιχαήλη Γιαννή Αντώνη, περισσότερο γνωστού ως Μπαλιά, από τα Κούρδαλι. Το φτωχό ζεύγος κατοίκησε στα Σπήλια όπου αγόρασε λίγη περιουσία και απέκτησε έξι παιδιά.

Η Μαρικκού πήγε ελάχιστα χρόνια στο δημοτικό σχολείο, αλλά πολύ γρήγορα το εγκατέλειψε για να βοηθά τους γονιούς της στις γεωργικές τους δουλιές και στο μεγάλωμα των μικρότερων αδελφών της. Έτσι έμαθε την τέχνη του γεωργού και της μάνας. Παρά το μικρό της σώμα ήταν μια σκληρά εργαζόμενη γεωργός σ’όλη της τη ζωή.

Στα 22 της χρόνια παντρεύτηκε τον γείτονά της Κυριάκο Παναγή Κατσάβρα, έναν λεβεντάνθρωπο, που δούλευε μεν σκληρά, ως κυβερνητικός εργάτης και ως γεωργός, αλλά ήθελε να διασκεδάζει και τη ζωή του. Μαζί απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Τα τρία από αυτά κατάφεραν να τα μορφώσουν αρκετά καλά για τα δεδομένα της εποχής τους. Ευτύχησαν να αποκαταστήσουν όλα τους τα παιδιά και να χαρούν 11 εγγόνια.

Η μοίρα στάθηκε πολύ σκληρή για τη Μαρικκού και τον Κυριάκο. Το …. ο γιος τους Μιχαλάκης σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Ελλάδα καταλείποντας σύζυγο και δυο ανήλικα παιδιά. Η Μαρικκού και ο Κυριάκος έκλαψαν πολύ το λεβεντογιό τους αλλά δεν λύγισαν. Στάθηκαν δίπλα στη χήρα και τα ορφανά με στοργή και απλοχεριά ώστε να μην τους λείψει τίποτε και τα κατάφεραν.

Η μοίρα τους επεφύλαξε όμως και νέα σκληρή δοκιμασία. Η μεγάλη τους κόρη προσβλήθηκε από την επάρατη νόσο και σήκωσε βαρύ σταυρό για μερικά χρόνια. Οι δυο γέροντες πια γονείς έσβηναν λίγο-λίγο μαζί με το παιδί τους. Ο Κυριάκος έφυγε για την άλλη ζωή μαζί με την Αντρούλα τους.

Η Μαρικκού, πιο σκληροτράχηλη, άντεξε αλλά δεν μπόρεσε ποτέ πια να πιάσει τη τσάπα σαν άλλοτε. Έζησε για ….. ακόμη χρόνια με τις γλυκές και πικρές αναμνήσεις της πολύχρονης ζωής της μέχρι που έφυγε κι αυτή προχθές μέσα στη δόξα του Κυρίου Ιησού Χριστού. Έφυγε για την αγκάλη του Αγίου Αντωνίου, στη σκιά του οποίου έζησε όλη της τη ζωή και για τον οποίο μου διηγήθηκε πολλές ιστορίες.

Εγώ προσωπικά, αλλά και τα Σπήλια της χρωστούμε κάτι σημαντικό. Αυτή μου διηγήθηκε το 1987 το μύθο του Τάφου της Πανούκλας, ο οποίος με εντυπωσίασε, γι’ αυτό τον κατέγραψα και τον δημοσιοποίησα. Έκτοτε ο μύθος αυτός πήρε σημαντική θέση στην παράδοση του χωριού και ο γραφικότατος χώρος του «Τάφου» σημαντική αξία.

Σε αποχαιρετώ καλή μου κουμέρα, γιατί έτσι με φώναζες, εκτιμώντας τη φιλία και την κουμπαριά μου με το γιο σου Αντρέα. Θα σε θυμούμαι για πολλά πράγματα, μα πάνω απ’όλα για το φιλόξενο τραπέζι σου, όπου χαιρόσουν να με βλέπεις με τον Κυριάκο σου, τον κουμπάρο μου το Λόππα όπως τον φανάζαμε, να πίνουμε τη ζιβανία μας και να τη «τσιλλούμε» με ό, τι είχε το φτωχικό σου προ πάντων όμως με εκείνα τα πικάντικα πουρέκια σου.

Αιωνία σου η μνήμη

Ανδρέας Χρυσάνθου.

07/08/2012  ώρα 12.20 μεταμεσονύκτια.