.
Η ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΣΟΛΙΑΣ
.
1. Αποκαϊδια 19ης Ιουνίου
.
Η Φωτιά της Σολιάς κατέστρεψε μεγάλο μέρος του δάσους Αδελφοί, ενός δάσους μοναδικής ομορφιάς, το καμάρι της κοιλάδας του Ατσά. Η φωτιά ξεκίνησε στις 2:00 μμ της 19ης Ιουνίου 2016 (πριν δυο μέρες) πάνω από την Ευρύχου και με απίστευτη ταχύτητα σκαρφάλωσε στην ανατολική ραχοκοκαλιά της κοιλάδας του ποταμού Κλάριου (οροσειρά της Μονής), δρασκέλησε την κοιλάδα ου ποταμού Ατσά και σκαρφάλωσε στην ανατολική της ραχοκοκαλιά (οροσειρά των Λιμεριών). Στη συνέχεια άρχισε ταχύτατα να ανεβαίνει και τις δυο ραχοκοκαλιές ανηφορίζοντας προς τα Σπήλια. Η πυκνή βλάστηση, οι πολύ ψηλές θερμοκρασίες και ο βόρειος ελαφρός άνεμος που φυσούσε της έδωσε απίστευτη ορμή. Αναπτύσσοντας θερμοκρασίες περίπου τριακόσιων βαθμών κελσίου μετέτρεπε με τις αδηφάγες της γλώσσες το όμορφο, καταπράσινο και δροσερό δάσος σε ένα φρικτό, μαύρο και φαλακρό σκέλεθρο. Σαρώνοντας μέχρι τις οκτώ το βράδυ μια έκταση μήκους  έξι και πλάτους ενός χιλιομέτρου προσέγγισε το γραφικό χωριουδάκι Κούρδαλι, ξακουστό για το μοναστήρι της Παναγίας Χρυσοκουρδαλιώτισσας και το ιστορικό του "Κούγκι" όπου τον καιρό της ΕΟΚΑ τέσσερα παληκάρια θυσίασαν τη ζωή τους στο βωμό της ελευθερίας της Κύπρου.
.
Ένας απαίσιος κιτρινόμαυρος καπνός, ουρανομήκης και ογκώδης, σαν αρχαίος δράκοντας, τύλιξε την κοιλάδα του Ατσά, απλώνοντας τις τερατόμορφες παλάμες του να πνίξει τα Σπήλια και τα Κούρδαλι. Αλαφιασμένοι ενημερώναμε τις αρχές και ζητούσαμε εναγωνίως  βοήθεια, αλλά παίρναμε μια πικρή, σκληρή απάντηση: "Η κατάστσση, κύριε, είναι πολύ δύσκολη, να εγκαταλείψετε αμέσως το χωριό" για να απαντήσουμε "Ποιά είσαι, κυρία μου, εσύ που θα μας διατάξεις να προδώσουμε τον τόπο μας; Εμείς εδώ θα μείνουμε και θα πολεμήσουμε τον δράκοντα!"
.
Το βράδυ η ορμή της φωτιάς κόπασε, ο κατεβάτης, σαν άλλος Άη Γιώργης, έδιωξε τον απαίσιο δάκοντα. Αμέσως μετα οι χωριανοί αδελφωμένοι μαζευτήκαμε στον "Κούκο" να κατοπτεύσουμε τις πληγές που άφησε πίσω της η πύρινη λαίλαπα, να πάρουμε ο ένας κουράγιο από τον άλλο και να δώσουμε όρκους μη εγκατάλειψης στη μάνα και πατέρα μας, Σπήλια και Κούρδαλι, πιστεύοντας πως την επομένη οι αρμόδιες αρχές θα δράσουν έγκαιρα, συντονισμένα και αποτελεσματικά.
.
Την επομένη με το χάραμα κατηφορίσαμε προς τον Άγιο Θεόδωρο για να δούμε από κοντά τις πληγές της χθεσινής πάλης. Μέχρι δυο χιλιόμετρα πιο κάτω από τα Κούρδαλι, τίποτε δεν δικαιολογούσε, οπτικά τουλάχιστον, τη φρίκη της προηγούμενης νύκτας, όμως ο αέρας μύριζε καπνίλα. Κάπου εκεί στην περιοχή του Αλώπακα το τοπίο έγινε μαύρο. Δέντρα και θάμνοι πεθαμένοι, μαύροι κορμοί, μαύρο χώμα, μικρές φωτιές εδώ κι εκεί. Λίγοι καπνοί έβγαιναν από τα κουφάρια κάποιων αιωνόβιων πεύκων. Περιβόλια καμένα με παραμορφωμένους καρπούς να κρέμονται από τα γυμνά κλαριά τους. Κανένα πουλί δεν κελαδούσε, μόνο κάποια κοράκια πετούσαν ψηλά πάνω από το νεκρό τοπίο και με μάτια που γιάλιζαν αναζητούσαν κουφάρια καμένων ζώων.
.
Σκούπισα τα μάτια και έκανα στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών. Δεν άντεχα να συνεχίσω άλλο.
.
.
Ανδρέας Χρυσάνθου
21/06/2016
.
.
.
< Prev   Next >