ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΑΤΣΑΒΡΑΣ

Επικήδειος 17/07/2012

Αποχαιρετούμε σήμερα το Νικόλα Παναγή Κατσάβρα, το λεβέντη των 88 χρόνων που πέθανε προχθές Κυριακή, όρθιος, χωρίς να βασανίσει κανένα και χωρίς να βασανιστεί, έτσι όπως άρμοζε στη λεβέντικη κορμοστασιά του και τη λεβέντικη ψυχή του. Ο Νικόλας ήταν συμπέθερός μου, γιατί μια εγγονή του πήρε ένα μου γιο, αλλά πάνω από αυτό ήταν φίλος, παρά τη μεγάλη διαφορά ηλικίας που μας χώριζε. Ήταν μεγάλη του χαρά να βρεθούμε στο σπίτι του, παρέα με την αγαπημένη του σύζυγο Δεσποινού ή και με ολόκληρη την οικογένειά του, να φάμε στο πλούσιο τραπέζι του και να πιούμε τη μερκλήτικη ζιβανία του, κι όποιος αντέξει! Κάναμε πάντα καλές κουβέντες, προ πάντων για τα παλιά χρόνια. Ήταν αστείρευτη πηγή πληροφοριών. Μαζί γυρίσαμε μια μέρα τα βουνά να βρούμε τ’ αχνάρια των παλιών βοσκών και την εκκλησιά των Άσπρων.

Ο Νικόλας γεννήθηκε το 1924 στα Σπήλια. Ήταν το έχτο από τα εφτά παιδιά του Παναγή Κατσάβρα από τα Σπήλια και της Αντωνούς Πίττα από την Ασίνου. Οι γονιοί του είχαν σπίτι και κτήματα στα Σπήλια, καλύβα, κοπάδι και κτήματα στην Ασίνου. Έτσι ο Νικόλας πέρασε την παιδική του ηλικία μένοντας στα Σπήλια με τη μάνα του όταν πήγαινε στο Δημοτικό Σχολείο και στην Ασίνου τις διακοπές. Ήταν γι αυτόν ξεχωριστή εμπειρία να ανεβαίνει με τον πατέρα του το Πάσχα  στην περιοχή Φρερύτζι όπου ξεκαλοκαίριαζαν μαζί με το κοπάδι τους. Η ζωή αυτή άλλαξε το 1942 όταν έγινε «αποκλεισμός», δηλαδή απαγόρευση της βόσκησης στα δάση. Έτσι ο πατέρας του πούλησε το κοπάδι του και επέστρεψε στα Σπήλια, όπου ασχολήθηκε με τη γεωργία, ο δε νεαρός Νικόλας βρήκε δουλειά στο μεταλλείο Αμιάντου.

Στον Αμίαντο εργάστηκε σαράντα ολόκληρα χρόνια, μέχρι που έκλεισε. Μετά από αυτό εργάστηκε για λίγο στο μεταλλείο Χρωμίου, αλλά και αυτό σύντομα έκλεισε. Ταυτόχρονα ο Νικόλας έφτασε πια σε ηλικία συνταξιοδότησης, έτσι ασχολήθηκε πια αποκλειστικά με τα κτήματά του και αποδείχτηκε καλός και άξιος γεωργός.

Ο Νικόλας παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τη Δεσποινού Παπαϊωάννου από τα Σπήλια, κόρη του ιερέα της κοινότητας, του Παπαγιάννη Ματθαίου που είχε εννιά παιδιά. Η Δεσποινού αποδείχτηκε άξια σύντροφος του. Γυναίκα θεοσεβής, εργατική και κοινωνική, που στις ώρες της ξεκούρασής της είχε πάντα στο χέρι ένα θρησκευτικό βιβλίο. Με αυτήν έκαναν εφτά παιδιά τα οποία μεγάλωσαν μέσα σε ένα σωστό οικογενειακό περιβάλλον και τους έδωσαν χριστιανικές αρχές. Ως καλοί γονιοί τα μόρφωσαν όσο πιο καλά μπορούσαν και τα αποκατέστησαν. Ήταν δίπλα τους στα σοβαρά προβλήματα που κάποια από αυτά αντιμετώπισαν και τα βοήθησαν να τα ξεπεράσουν. Έτσι έφτιαξαν μια πολύ δεμένη οικογένεια. Ο Νικόλας και η Δεσποινού ήταν ο δίδυμος ήλιος γύρω από τον οποίο παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα περιστρέφονταν και περιστρέφονται μέχρι τώρα. Στο στενόμακρο μπαλκόνι του σπιτιού τους στήθηκε δεκάδες φορές τραπέζι γύρω από το οποίο μαζευόταν όχι μόνο η πολυπληθής οικογένειά τους αλλά κι εμείς οι φίλοι. για να γιορτάσουμε μια οικογενειακή ή εκκλησιαστική γιορτή. Κι έλαμπαν τα μάτια τους από χαρά βλέποντας όλο αυτό το ανθρωπολόι στο φτωχικό αλλά φιλόξενο σπίτι τους.

Τέλος ο Νικόλας ήταν ένας πολύ κοινωνικός άνθρωπος. Ήταν ένας από τους πρώτους ποδοσφαιριστές του αθλητικού μας συλλόγου, ένας πραγματικός ογκόλιθος στην άμυνα του ΆΡΗ. Ήταν άνθρωπος που του άρεσε η παρέα του καφενείου και ήταν ένας ασυναγώνιστος παίκτης του ταβλιού, γι αυτό και αναδείχτηκε μερικές φορές πρωταθλητής στον ομώνυμο διαγωνισμό του Συνδέσμου των Αποδήμων.

Στο καλό φίλε και συμπέθερε Νικόλα. Σε συνοδεύουν οι ευχές της συζύγου σου, των εφτά σου παιδιών, των 15 εγγονιών και των 22 δισεγγόνων. Σε συνοδεύουν επίσης οι ευχές των φίλων και συγγενών σου. Ο Άγιος Αντώνιος και η Παναγία που πολύ αγάπησες και στην αγκαλιά των οποίων βρισκόσουν κάθε Κυριακή σε περιμένουν στον Παράδεισο.

Ανδρέας Χρυσάνθου